Waar ik me graag in onderdompel nu de feestdagen eraan komen, is een goede, ouderwetse kerstfilm. Voorspelbaar, clichématig en met een goede moraal: zo heb ik ze het allerliefst. Ik kan me inbeelden dat dat een bepaald beeld over mij schept, maar daar trek ik me helemaal niks van aan – vanonder mijn heerlijke, warme dekentje en met een stomende chocomelk in mijn hand, inclusief marshmallows.
Ik koos als film ‘November Christmas’ uit, een film die gaat over Vanessa, een 8-jarig meisje met een levensbedreigende ziekte. Omdat de diagnose er niet rooskleurig uitziet en men vermoedt dat ze niet lang meer zal leven, beslissen haar ouders Tom en Beth om de feestdagen te vervroegen dit jaar. Met hulp van de gemeenschap geven ze Vanessa een vroeg halloweenfeestje en vroege kerstdagen. Alle kaarsjes worden aangestoken, het hele dorp verzamelt rond het huis van Vanessa en de liefde is voelbaar tot in mijn zetel. Als kers op de taart komt Vanessa’s wens ook nog eens uit en vallen er witte, dikke sneeuwvlokken uit de lucht.
Waarom past deze film in een tijdschrift rond ouders die een kindje verloren, hoor ik je denken? Wel, omdat het mij vooral raakte in de onzekerheid van het verhaal, de verbinding die zeer voelbaar was tussen de verschillende vrienden en familie en de allesoverheersende liefde voor elkaar en voor Vanessa in het bijzonder. Het hele verhaal door dacht ik dat Vanessa het niet zou overleven. Ik voelde de angst en onzekerheid van de ouders, niet wetende waar dit hele verhaal zou eindigen. Iets wat zeer herkenbaar is als ik op mijn eigen zwangerschap en bevalling terugkijk. Mijn zus zei ooit: “Van zodra je bevallen bent, is ouderschap een leerschool in loslaten”. Je kan niet veel meer dan loslaten waar je geen controle over hebt en koesteren wat je wél hebt. Net dat kwam zo mooi aan bod in de film: de hele gemeenschap werkte samen, vriendschappen werden gesmeed en de focus lag op wat echt telt: zorgen voor elkaar. En dat vind ik zo heerlijk aan de gemiddelde kerstfilm: je wordt er nog eens aan herinnerd dat alles mooier is als je gewoon voor elkaar zorgt.