Lieve jongen, 

Deeltje van ons, 

een stukje wij. 

Papa en mama, 

met jou erbij. 

Toen jij stierf, 

we je moesten laten gaan. 

Bleek die ‘wij’ 

terug uit ‘ik’ en ‘jij’ te bestaan. 

Mama ging op zoek 

naar uitleg in boeken. 

Foto’s kijken, vertellen, 

jou in kleine dingen zoeken. 

Papa droeg in stilte 

verdiept in gedachten. 

Terug aan het werk, 

door bezig te zijn verzachten. 

Moeilijk te begrijpen 

hoe anders rouwen gaat. 

Dat je ruimte laten moet 

bij wie het dichtste naast je staat.

Met vallen en opstaan, 

wegduwen en weer dichtbij, 

zochten we en vonden we 

hoe weer leven, zonder jou, terug als wij. 

Nooit meer hetzelfde, 

altijd anders dan voorheen. 

Met die bijzondere verbinding: 

door jou, lieve Mats, door jou alleen. 

Vanessa, mama van Mats* en Agnes