Na maanden proberen om zwanger te worden, werd er vastgesteld dat ik endometriose had en dat mijn eierstokken vol met cystes zaten. In april 2020 is dan ook besloten om deze cysten en de endometriose via een operatie weg te nemen. Een maand na de operatie zou ik ongesteld moeten worden. Dit kwam maar niet. Dus zei mijn man: doe toch maar eens een zwangerschapstest. Zo gezegd zo gedaan. Na de lange minuten wachten op het resultaat, kwam er een plusje op de test. We stonden versteld dat dit kon! We hebben meteen naar de huisarts gebeld om bloed te laten trekken. De dag nadien zat ik nagelbijtend te wachten op het werk. Rond 11 uur belde de huisarts: “Proficiat je bent 8 weken zwanger” zei hij. Supertrots belde ik naar mijn man om te zeggen dat we al 8 weken zwanger zijn.  We waren zo gelukkig dat we er niet bij stilstonden dat de operatie nog maar 4 weken geleden was. Ik belde naar het ziekenhuis om een afspraak te maken bij de gynaecoloog en mocht op 16 juni langskomen.

Het waren lange dagen die voorbij kropen. Dagen vol van geluk, maar ook spanning, omdat we beseften dat we een operatie hadden gehad. Eindelijk was het 16 juni 2020: controle bij de gynaecoloog. De eerste echo is altijd vaginaal, maar de dokter zei: “Oei, ik ga eens via uw buik kijken.” Koude gel op de buik en daar was weer een nieuwe termijn. “Proficiat, u bent 3 maanden zwanger.” Mijn man en ik zeiden: “Wat?“. Mijn man zei meteen: “Hoe kan dit? Mijn vrouw is 2 maanden geleden geopereerd aan haar eierstokken?”. Waarop de gynaecoloog zei: “Normaalgezien checken we bij zo’n ingreep een mogelijke zwangerschap, maar door de coronatoestand zijn we de urinetest vergeten af te nemen”. Na een grondig onderzoek was met ons baby’tje gelukkig alles in orde. Hij zat goed op schema en het hartje klopte heel goed. We kregen een labo-onderzoek mee voor de nipt-test.

De zwangerschap verliep tot hiertoe heel goed. Ik had nergens last van: geen ochtendmisselijkheid, niets. Ik mocht van de gynaecoloog vaker op controle komen, omdat ze dit nog niet eerder had meegemaakt. Ook mocht ik haar altijd bellen als er iets was. In juli kwamen mijn broer en schoonzus helpen om de babykamer in elkaar te zetten. Nadien konden we deze dan verder aankleden. We konden uitkijken naar 23 december 2020 want dan zouden wij mama en papa worden van misschien wel een kerstkindje.

Maandag 17 augustus 2020 moest ik heel vaak plassen, ik kon het niet ophouden. Ik belde mijn man die het advies gaf om de gynaecoloog te bellen. Na lang aarzelen toch maar de gsm genomen en haar gebeld. Zij dacht aan een blaasontsteking. Als we een controle wilden, mochten we naar de verloskamer gaan. Er werden verschillende staaltjes afgenomen. Op de echo was te zien dat er te weinig vruchtwater aanwezig was. Hierdoor hebben ze meteen staaltjes van de baarmoederhals genomen.  De vroedvrouw kwam terug met de uitslag: vliezen gebroken. Onze wereld stortte in elkaar. Heel veel vragen kwamen naar boven: “Wat nu, we zijn nog maar 22 weken ver.” Ik werd meteen opgenomen in het ziekenhuis. Ik kreeg pijnstilling voor de krampen en voor de rest was het afwachten.

18 augustus 2020 om 6u55 werd onze Matz geboren. Hij heeft nog gevochten tot 7.15 uur en is dan in onze armen gestorven. 

Na het inslapen van Matz* heeft de vroedvrouw ons zeer goed bijgestaan. Ze heeft de eerste foto’s genomen en legde uit dat het Berrefonds er is en dat we foto’s konden laten maken door Boven De Wolken.  Zij heeft dit allemaal voor ons geregeld.  De week na de bevalling zaten we elke dag in het ziekenhuis met Matz* in onze armen. Op 24 augustus is hij gecremeerd en sindsdien staan zijn assen bij ons op de kast. Onze living leeft Matz*: overal staan foto’s, kaarsjes en dingen die we gekregen hebben. En elk jaar met de feestdagen branden zijn kaarsjes hier in huis. We proberen er veel over te praten met iedereen, zo blijft hij voor altijd bij ons. Mijn man en ik hebben ook ieder een hangertje met as van onze zoon. We schrijven zijn naam op elk kaartje dat we schrijven. En we zeggen altijd dat wij 2 zonen hebben.

De feestdagen zijn het zwaarste. Matz* was uitgerekend voor 23 december. Dus in ons achterhoofd speelt dit nog mee. We proberen te genieten met de familie en onze regenboogbaby. Matz* werd op 8 augustus 2021 grote broer. Nýlo lijkt enorm hard op zijn broer en zo voelen we de aanwezigheid van Matz* elke dag in huis. Nýlo wuift ook altijd heel lief naar de foto van Matz*.

Kimberley, mama van Matz*  en Nýlo